Yer Kastamonu.
Bu benim en genç fotoğrafım, arkasındaki notta Devrekhani yazıyor. Bir havuz başında poz veren insanlar arasında Annem en solda; bir eliyle omzumdan tutmuş, bir eli de karnımda. Annemin arkasından objektifi görmeye çalışan Babam olmalı; annemin yanında durmayı bilememiş!
1927 doğumlu Annem Remziye Yüksel, ilkokul mezunuydu. Annededem(Tevfik Şenel) genç yaşta vefat edince, Dedem(Şaban Yüksel) Anneannem’e(Şaziye Şenel) söz vermiş ve Babamla Annem “Beşik Kertmesi” olmuşlar. Babam yüksek tahsilini bitirince evlenmişler.
1925 doğumlu Babam Zeynel Yüksel, Ankara Yüksek Teknik Öğretmen Okulu’ndan mezun olduktan sonra Kastamonu Sanat Okulu Torna-Tesviye bölümünde teknik öğretmen olarak ilk görevine başlamış. Kastamonu’daki evimizin, Taş Mektep denilen bu okula çok yakın olduğunu biliyorum.
2002 yılında Kastamonu Sanat Okulu önünden çektiğim yukarıdaki fotoğrafta en geride gözüken Kale tarafına doğru bakarken sağdaki sokağa bakan evlerden biri de bizimkiydi. Sağdaki yaya kaldırımının hemen bitiminden nispeten büyükçe tahta bir kapıdan girilen iki katlı ahşap bir yapıydı. Üst katın yola doğru cumba yaptığını ve arka tarafından yandaki evlerinkine komşu, tahta darabalarla ayrılmış bir bahçesi olduğunu hayal meyal hatırlıyorum.
Rahmetli Annemle 2002 yılında Kastamonu’daki komşularımızı ziyaret etmiştik. Yaşlı bir bayan komşumuzla yakındaki bir mezarlığa gittik. Annem “Ciciannesinin” Mezarını buldu ve dua etti. Sırf bu amaçla gelmiştik Kastamonu’ya. Sonra Taşköprü’ye geçmiştik.
Doğup hayata ilk adımlarımı attığım Kastamonu’da Anneannem de bizimle kalıyordu. Herşeye karışırdı diye bilinirdi rahmetli, muhtemelen Babama da çok karışırdı. Babam Anneanneme kırılmaz, otoriter yapısını kastederek, “İsmet Hanım” diye hitap ederdi. Zaten mesai sonunda Döner Sermaye adı verilen okul imalatında geç vakitlere kadar çalışırmış. 1951 yılında kardeşim Sinan dünyaya gelmiş. Yaş farkı az olduğundan ikiz gibi büyütülmüşüzdür herhalde. O günleri anlatacak kimse kalmadı 2014’lerde.
Diğer kardeşlerim Yavuz ve Serpil, babamın Sanat Okulu Müdürü olarak görev yaptığı Gümüşhane’de doğdular. Gümüşhane’de kaç yıl kaldık, neler yaşadık hafıza kayıtlarımda bir şey yok! Sadece yukarıdaki fotoğrafı bulabildim; bir Cumhuriyet Bayramı töreninde Babamın önünde dikiliyorum. Şapkam pek ilginçmiş, ama gözümü kırpmam daha ilginç; göz problemim olduğu belli.
Gümüşhane’deki komşularımızla çekilmiş 2 fotoğraf var. Birinci fotoğrafın arkasına “Laz yavuklum koluma girmiş” diye yazmışım. O ailedeki akranımız oğlanla iyi arkadaşdık herhalde, Sinan’la aramıza almışız: Ebedi Hatıra!
İlkokula başlama yıllarımda Ankara Yenimahalle 5.Durak civarında ikamet eden Dayımlara getirilmişim. Askeri Hakim olan Dayım İlhan Şenel ve Yengem Türkiz benimle çok ilgilenirlerdi; ben de onlara çok saygı ve sevgi duyardım. Hayatımın sonraki yıllarında da hep Babamdan daha çok, Dayıma karşı sorumluluk duymuşumdur.
İlkokula başladığım yıllardan hatırladığım Dayımın solaklığımı gidermek amacıyla sağ elle yazmam için ısrarlı takibi ve Anneannemin beni birinci sınıfta iken okula bıraktıktan sonra kapıda beklemeleri.
İlkokul 3.sınıfı bitirinceye kadar Yenimahalle’de kaldım. O günlerden hatıra kalsın diye Dayım beni öğrenci kıyafetimle fotoğrafçıya götürmüştü. Poz vermem için üzerine çıkmamı istedikleri tabureye çıkamadığımı hatırlıyorum.
