Antik dönemde çevresi sularla çevrili dağ anlamında İda denilen bugünkü Kaz Dağları, yaklaşık deniz seviyelerinden başlayan etkinliklerle 1,5 km kadar tırmanışı gerektiren zorlu bir doğa yürüyüşü parkuru olduğu için dağcıların her zaman ilgisini çektiği gibi, çevresindeki kaplıca, ayazma gibi doğal güzellikleriyle gezi turizmi olarak ülkemizin önemli bir çekim merkezi olmuştur.

Ayşen’le ilki 1995 yılında olmak üzere, bugüne kadar 5 defa gittiğimiz Kaz Dağlarında 4 defa da zirve etkinliğine katılmışız.  Hepsinde de Edremit Kızılkeçeli köyünden başlayan tırmanışlardan farklı olarak, bu defa zirveye dağın Kuzey yönündeki Ayazma’dan çıkılacak. İdadik(İzmir Dağcılık ve Doğa Sporları İhtisas Kulübü) tarafından dağcılık etkinliği  olarak planlanan programın Zirve Rehberi Gönen’de ikamet eden İdadik’li dostumuz Mehmet Almaç.  16 kişilik ekibin İzmir-Ayazma Rehberi de Kulübün önceki Başkanı Ümit Yılmaz. Eşlerimiz, çocuklar, gençler 17 kişilik karma bir gurubuz.  Ayazmadaki kampta kalmayı arzu eden Ayşen dahil 5 kişi haricindeki 12 dağcı, zirve etkinliğine  katılmayı hedefliyor.

Planlanan şekilde Cumartesi sabahı İzmir’den yola çıkarak, Edremit Körfezi çevresinden Kaz Dağları’nın Kuzeyine dolanarak Bayramiç, Evciler üzerinden Ayazma’ya geldik. Yağışlı günlerin hemen arkasından gelen çok güzel bir havada, girişe göre en son kısımdaki kamp yerine vardık. Bugüne kadar Ayazma hep etkinliklerin sona erdirildiği nokta olduğundan dolayı genelde çok yorgun olarak geldiğimizden hep fazla oyalanmadan dönüş yaparken, bu defa doğruca Ayazma’ya gittiğimiz için kamp yerinde çadırlarımızı kurduktan sonra güzelce çevreyi gezdik. Beklediğimiz gibi Sonbahar bütün  güzelliklerini Ayazma’da sergilemiş; nereye baksan fotoğrafını çekmek istiyorsun! Bu durumda doğal olarak ben de parmağımı denklanşörden kaldıramadım!

Bu defa Milli Park sınırları içerisinde olduğumuzdan kamp ateşi yakamadık ama akşam yemekleri yendikten sonra çayını kahvesini eline alan ayaküstü sohbete katıldı. Rüzgarsız gecede yanıbaşımızda akan derenin şırıltısından başka sadece birkaç gece kuşunun ötüşü vardı. Böyle güzel havalı kamplarda geceleri genelde sohbeti yıldızların şehirden gözlemleyemediğimiz güzelliği başlatır. Yıldızlardan başlayan muhabbet, katılanların katkısına göre değişir, gelişir. Gene öyle oldu ama bu sefer sohbeti fazla uzatmadan çadırlara çekildik; zira zirve etkinliği için sabah 4’de kalkıp 5’de yola çıkılacak.

Kararlaştırdığımız saatte kamptan ayrılıp Ayazma girişi yakınlarından hızla tırmanmaya başladık. Alın lambaların ışığında nispeten belirgin patikada ilerliyoruz. Rüzgarsız durgun gecede çevre çok sessiz, sadece derenin uzaktan gelen aşina sesini duyuyoruz. Hava gece olmasına rağmen serin değil, bu nedenle oldukça ince giysilerle yürüyoruz. Yaklaşık bir saat kadar sonra Havuz denilen bölgeye ulaşıyoruz. Kısa bir moladan sonra devam ederek ortalık ışıyıncaya kadar tırmanıyoruz. İlk fotoğrafları alacakaranlıkta çekiyoruz. Genelde kalem gibi çamlarla kaplı çevremiz. Kalem dediysem yanlış anlaşılmasın, tahminen 25-30 metre yükseklikteler! Zemin çoğunlukla toprak ve kuru yapraklarla kaplı buralarda. Yukarılara doğru hafif bir rüzgar çıkıyor ki bu da iyi geliyor hepimize. Yassı kayalarla kaplı bir açıklıktan geçtikten sonra sağ tarafımızda ağaçlar arasından Edremit körfezi gözükmeye başlıyor. Sol tarafımızda büyük bir vadi ve öbür tarafında dim dik bir duvar kütlesi. Rehberimiz bu yükseltinin, yaklaşık 1700 metre civarında ve içinde zirvelerin de bulunduğu platonun bizim bulunduğumuz taraftan görünen kısmı olduğunu söylüyor. Vadinin boyun yaptığı bir bölgede karşı tarafa geçip hızla yükseliyoruz. Artık ağaçlar iyice seyrekleşti ve yüksek otlar ve bodur ardıçların üzerinden tırmanırken zorlanıyorum. Yukarıda zirveler uzaktan gözüküyor. Önümüze çıkan geniş toprak yol sağ taraftaki Nato’ya ait Radar bölgesine gidiyor. Biz sola doğru biraz yoldan yürüdükten sonra hemen karşımıza çıkan İda’nın en yüksek noktasının bulunduğu zirve yükseltisine yöneliyoruz. Yaz aylarında yapılan şenliklerin kurulduğu bölgedeki 2 çeşmeyi geçtikten sonra 1776 metre yüksekliğindeki zirveye ulaşıyoruz. Yaklaşık 4.5 saat yürümüşüz. Hemen hatıra fotoğrafları çekiliyor. Manzara bu defa çok açık. İlk defa Edremit körfezini neredeyse Ayvalık sahillerine kadar görebildim! Sarıkız zirvesi Doğu tarafında buraya çok da yakın gibi duruyor. Ancak oraya gitmeden dönüşe geçiyoruz, zira rüzgar biraz şiddetlendi. Batıya doğru geldiğimiz tarafta , nispeten korunaklı bir yerde mola veriyoruz.

Molayı fazla uzatmadan tekrar yola çıkıyoruz ve ayni yollardan dönüyoruz. Dönüş oldukça uzun geldi; meğerse ne kadar çok tırmanmışız! Neyse ki bu defa çevreyi görerek gittiğimizden manzaraların güzelliği iniş sıkıntılarını azaltıyor. Kaz dağlarının milli park olmasını sağlayan endemik köknarları ya çok azalmış, ya da bizim rotada fazla yoklar. Aşağılara doğru geniş yapraklıların sarı kahverengi yapraklarıyla renklenen manzaralarla devam eden yürüyüşümüz saat 13 sıralarında kampa ulaştığımızda bitiyor.

Üzerimizde tatlı bir yorgunluk var ama zirve etkinliğini sorunsuz bir şekilde bitirmenin mutluluğu ile keyifliyiz. Ayakkabılarımı çıkarıp derenin buz gibi pırıl pırıl sularında çığlıklar atarak yürüdüğümde bütün yorgunluğum da uçtu gitti sanki! Keşke bir de derenin derin yerlerine bir dalabilseydim, ne kadar muhteşem olurdu diye düşünmeden edemedim!

Kamp alanını bir saat içinde toplayıp rehberimizle vedalaştıktan sonra yola koyulduk. Sıkıcı dönüş yolculuğu iki gündür yaşadığımız güzelliklerin keyfini eksiltmedi ve gece yarısından önce evlerimize ulaştık.

Bu etkinlik boyunca çektiğim fotoğraflardan seçtiklerimi aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

Not: Aşağıdaki fotoğrafları, herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.