Bilirsiniz, hemen herkes hiç olmazsa gençliğinde bir şiir yazmıştır; ama kuşkusuz şair olmak çok başka bir şeydir. Tıpkı bunun gibi doğa sever insanlar da doğa yürüyüşü yaparlar, dağlara çıkarlar, ama bunlar onları “dağcı” yapmaz. İşte bizimki de bu hesap, 20 senedir dağlara gidiyoruz Ayşen’le, doğa yürüyüşlerine katılıyoruz, ama bize “dağcı” denilebilir mi acaba?

Dağcı olabilmek için bu spora çok genç yaşlarda başlayarak, gerekli eğitim ve kondisyonu kazanarak, bu sporun toplum içindeki sportif ve sosyal sorumluluğunu taşımak gerekir. Yani, dağcılığı bir hobi olarak değil de, kişilik ve sorumluluk bilinciyle yaşamak gerekir.

Söylemek istediğimi daha iyi ifade etmek için aklıma ilk gelen Nasuh Mahruki örneğini vereyim. Nasuh Mahruki, hiçbir şekilde tartışılmayacak dağcılığının yanında,  yazdığı kitaplarla deneyimlerini ve birikimlerini  toplumla paylaştı, kurucu ve aktif bir üyesi olarak arama kurtarma derneği Akut’u ülkemiz sınırlarının dışında bile  bir marka  olarak yüceltti. Yani kendine dağcı olmadı ve özgür  sevimli bir ayı gibi dağlarda bir başına dolanıp durmadı!

Bizim Ayşen’le yaptığımız etkinliklere gelince, kısaca hafif şiddette dağcılık diyebilirim! Bizim Dağcılıkta hırs ve yarışma yok; öykünme var, ama kıskançlık yok. Yaptıklarımız, sağlıklı yaşam için doğada bedensel aktivite; beraberliklerle arkadaşlık ve dayanışma. Özetlersem, biz her fırsatta dostlarla dağlara gidiyoruz! Bu nedenle bizim yaptığımız bu etkinliklere “Bizim Dağcılık” diyorum ben. Bizim dışımızdaki herkesi tenzih ederek bu yorumu yapıyorum.

Ben 42 yaşımdayken, yani oldukça ileri yaşlarda başladı Bizim Dağcılık. İlk doğa yürüyüşümüz 24 Mart 1991 tarihinde İzmir Yamanlar Dağı’ndaki, Feridun Öztürk arkadaşımızın rehberliğindeydi; Menemen Emiralem Köprübaşı’ndan Karagöl’e yürüdük:

Gözlerime inanamıyordum, o ne güzellikti! Her taraf alabildiğine ağaç, yeşil. Saatlerce  orman içinde yürüdük ve sonunda pırlanta  gibi bir minik göle ulaştık. “Meğer ne ormanlar varmış İzmir’de” diye şaşkınlığımı ifade etmiştim o gün. 10 yıl önce 1981 yılında geldiğim İzmir’i sadece kirli bir körfez denizi ve kıyısındaki yollar ve apartmanlardan ibaret görüyordum. Oysa İzmir’in çevresinde pek çok dağ ve ormanlık alanlar varmış. Böylece sonraki haftasonlarında 9Eylül Doğa Severler Gurubu ile  yürüyüşlere katılarak bunları keşfetmeye başladık:

Yaz gelince ormanlara girme yasağının yürürlüğe girmesi nedeniyle doğa yürüyüşlerine güze kadar ara verildi; ilk sezonumuzda bu kadar etkinlik yapabildik.

Yeni sezon başlayınca gene Kani Çelikel rehberliğindeki Dokuz Eylül Doğaseverlerle birlikte İzmir ve çevresindeki dağ ve ormanlarda yürüyüşlere devam ettik. Yamanlar, Spil, Nif, Mahmut Dağı ve Bozdağ gibi belli başlı dağlarda yürüyüşlere ve zirve etkinliklerine katıldık:

Bizim Dağcılık sonraki yıllarda da ayni şekilde İzmir ve çevresindeki dağ ve ormanlardaki yürüyüşlerle devam etti. Ta ki Toroslarda Bolkar dağında ilk kamplı yüksek dağ zirve etkinliği yapıncaya kadar! Tarih 2 Temmuz 1995:

Medetsiz zirvesine zorlu bir tırmanıştan sonra ulaştık ama gerek kamp alanındaki ve gerekse zirve etkinliği sırasındaki eğitim eksikliklerimiz çok açık bir şekilde ortaya çıktı. Anladık ki şayet böyle etkinlikler yapacaksak bir ihtisas kulübünde dağcılık eğitimi almamız gerekmektedir. Bu amaçla 1995 Ekim ayında İzmir’in öncü ihtisas kulübü İdadik’e(İzmir Dağcılık ve Doğa Sporları İhtisas Kulübü) üye olduk. İdadik’teki spor kulübü disiplini ve kurumsal yapı tam da bizim isteklerimize uygundu. İlk fırsatta  Türkiye Dağcılık Federasyonu tarafından uygulanan temel dağcılık eğitimine katıldıktan sonra yüksek dağlara daha güvenli ve konforlu etkinlikler yapmaya başladık. Bu kapsamda gittiğimiz dağlar Akdağ, Aladağlar, Baba Dağı, Barla Dağı, Çal Dağı, Dedegül Dağı, Hasan Dağı, Kaçkarlar, Kızlar Sivrisi, Murat Dağı, Tahtalıdağ ve Uludağ’dır:

İdadik’de 1996-2002 yılları arasında yönetimde ve çeşitli kollarda görevler yaptım. 2003 yılında Ayşen’le birlikte emekli olunca Ankara’ya taşındık. 2006 yılında İzmir’e döndük ve 2010 Ekim tarihinde tekrar İdadik üyesi oldum.

Bizim Dağcılık 20 yılı geride bıraktığında benim doğa yürüyüşü ve dağcılık olarak etkinlik sayım 498 olmuştu. Geçen süre içinde pek çok dostluklar oluştu ve farklı organizasyonlara katıldık. İdadik dışındaki bu etkinlikler içinde en uzun süreli katılım yaptığımız Zirve Dağcılık Kulübünü ve Petkim Dağcılık Gurubu’nu özel olarak belirtmem gerekiyor.

Bizim Dağcılığın bu 20 sezonunun yıllar itibariyle, toplam etkinlik sayıları ve katıldığımız organizasyonlardaki dağılımının sayılarla ifadesi aşağıdaki tablolarda verilmiştir:

İDADİK 190 ÖZEL 162 9EYLÜL 124 PETKİM 22 Toplam 498

Bizim Dağcılık 21. sezonunda halen devam etmektedir. Biz doğa yürüyüşlerinden emekli olmak istemiyoruz.  Geçen 20 sezon boyunca çektiğim fotoğraflardan bir demeti aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

NNot: Aşağıdaki fotoğrafları, herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz..