Çevremizdeki bütün dağların zirvelerini karla kaplayan soğuk ve yağışlı günlerden sonra, nispeten daha yumuşak ama gene yağışlı ve serin bir havada PetkimTrek’le Dumanlıdağ zirvesine çıkmaya karar verdik. Bilge Rehberimiz Zafer Gürhan, rahatsızlığı nedeniyle aramızda olamadığından, bugün Grup Yöneticimiz Mehmet Tural rehberliği üstlendi.

Etkinliğe Hatundere köyünden başlayacağımız için belirlenen buluşma noktamız Menemen İzban istasyonunda toplam 11 kişi olduk. Burada ihtiyacı olanlar sabah kahvaltısı yaptı ve yağışlı havaya uygun olarak kıyafetlerini ayarladılar.

Hatundere Köyü içinde aracımızdan inip Saat:9 gibi yürüyüşe başladığımızda, hava açık ve yağış yoktu. Köyün çamurlu sokaklarından ilerleyip güney çıkışındaki köprüden geçerek yoldan yürüyüşe devam ettik. Doğu istikametinde tam karşımızdaki Dumanlıdağ yükseltileri geçit vermez bir duvar gibi duruyordu. Tepesinde her zamanki gibi bulutlar uçuşuyordu. İlk anda yakında gibi duran bu silsilelerin yürüdükçe uzaklaşacağını biliyorduk!

Bir süre sonra yoldan ayrılarak rotamız istikametindeki patikalardan yükselmeye devam ettik. Çok geçmeden yağmur ince ince başladı. Yağış hazırlıklarını başlangıçta yapmayanlar da yağmura karşı kuşandıktan sonra, hep birlikte ve nispeten yavaş bir tempoyla çıkışı sürdürdük. İlginçtir ki(aslında çoğumuzun bildiği gibi) biz ilerledikçe, yükseldikçe Dumanıdağ zirveleri uzaklaşıyordu sanki! Ancak, arada geriye dönüp Hatundere taraflarına baktığımızda aslında epeyce yol aldığımızı fark edebiliyorduk.

Rüzgâr santrallarının kanat seslerini duymaya başladığımız yüksekliklerde diklik iyice arttı. Bir yandan nispeten sert rüzgâr ve ince yağmur, bir yandan zeminin zaman zaman kaygan olması nedeniyle, bir noktadan itibaren eski huy dağınık bir şekilde tırmanmayı sürdürdük. Bazı arkadaşları çok yukarılarda, bazılarını da aşağılarda görerek devam ettim.

Rotamızın en yukarıdaki Rüzgâr Santralı hizasına ulaştığımda, zirvedeki gözetleme kulesi viranesini göreceğimi biliyordum. Ancak gene de epeyce uzakta olacağını sanıyordum. Neyse ki oraya vardığımda, kulenin düşündüğümden çok daha yakında olduğunu görerek, hoş bir sürpriz yaşadım. Bu anda harabe halindeki gözetleme kulesi sisler içinde pek güzel gözüküyordu doğrusu!

Zirvedeki bir büyük kayanın kuytusuna benden önce gelen arkadaşlarıma bu duygumu zevkle anlattım. Bugüne kadar 16 defa Dumanlıdağ zirvesine çıkmıştım, ama zirvenin hemen yakınına ulaşan bu rotayı daha önce denememiştim. Birkaç tane zirve fotoğrafı çektikten sonra, arkadan gelenlerle ayni kayanın kuytusunda toplaşıp, öğle molası verdik.

Zirvede yağmur yoktu ama, rüzgâr üşütüyordu. Bu nedenle öğle molasını çok uzatamadık ve bu defa güneye doğru yönelerek inişe geçtik. Birkaç arkadaşımız patikalardan kestirme yaparak Çukurköy’e daha çabuk ulaşmayı planladı. Diğerleri ile hep birlikte rüzgâr santralleri için açılan yola ulaştık. Sonrasında hep yoldan devam ederek, güneşin de kendini göstermesiyle iyice yumuşayan havada, Çukurköy’ü ve çevredeki güzel manzaraları seyrederek yürüdük.

Bizi Şehre götürecek aracımızın randevu saatine epeyce zaman olması nedeniyle, yürüme mesafesinin uzayacağını bilerek araç yolundan virajları dolana dolana köye ulaştık. Böylece toplamda yaklaşık 7 saatte 13.5 kilometrelik ve 1000 metre tırmanışlı bir etkinlik yapmış oluyorduk.

Bugün dizlik kullanmadım; dizimin iyileştiğine güvenim arttı. Köydeki taş caminin bitişiğindeki bir kahvehanenin açık kısmında aracımızı beklerken, sohbet edip günü değerlendirdik .

Bu güzel etkinlikte çektiğim fotoğraflardan ve arkadaşlarımın medyada paylaşılan fotoğraflarından seçtiklerimle hazırladığım albümü aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz..

Not: Aşağıdaki fotoğrafları herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.

FROM HATUNDERE VILLAGE TO DUMANLIDAĞ SUMMIT AND ÇUKURKÖY – Jan.20, 2019

After the very cold and rainy days, all mountains surrondings us were covered with snow, we as PetkimTrek decided to climb the Dumanlıdağ Peak, now the weather is still cold and rainy but relatively it is better. Due to the illness of our wise guide Zafer Gürhan, our group leader Mehmet Tural undertook the guidance today.

We gathered 11 people at Menemen Station, which was declared the meeting point since we will start the event from Hatundere Village. Here, those in need had breakfast and adjusted their clothes for rainy weather.

When we got out of our vehicle in Hatundere Village and started walking around 9:00, the weather was clear and there was no rain. We proceeded through the muddy streets of the village, crossed the bridge at the south exit, and continued walking on the dirt road. The Dumanlıdağ heights to the east right in front of us seemed like an impassable wall. At the top, clouds were flying as usual. We know that although the altitudes seem very close at first, they will go away parallel to our walk!

For a while later we have left the road and went on rising in the paths of our route. Soon the rain started to drizzle slighly. After those who were not prepared for the rain at the beginning had finished their preparations for the rain, we continued to rise together and relatively slowly. It is interesting (in fact many of us know it) as if Dumanlıdağ peaks are going away while we were advanced and arising! However, when we turned back and looked at Hatundere sides, we were recognizing how much we had actually walk of the road.

When the rain was not heavy, even when we were staying with only the south wind, I often had the opportunity to take pictures. While continuing to rise in this way, we have short breathing breaks in some flat green areas on the route. There were no flowers around us, but the ground covered with green grass showed that nature was actually ready for spring.

The steepness increased even more at heights where we started to hear the wing sounds of wind power plants. From this point on, we continued to climb scattered due to strong winds and drizzling rain and sometimes slippery ground. So I continued by seeing some of my friends high up and some below.

I know that when I reach the top Wind Farm level on the route, I can see the Observation Tower wreck. But still, I guess it will be pretty far away. Luckily, I had pleasant surprise that the tower is very close, contrary to my guess. I felt right now indeed that the Observation Tower wreckage is seen very pretty among the fog!

I told this memory to my friends who came before me to the shelter of a big rock at the summit. I have climbed Dumanlıdağ Summit 16 times so far, but I have never tried this route that reaches this point, which is very close to the summit. After taking a few photos, we had a lunch break at the same rock shelter with those who came later.

There was no rain at the top but wind was making us cold. Therefore, we did not extend the lunch break and this time we started to descend by turning south. Some of our friends planned to reach Çukurköy quickly by making shortcuts from the roads. We, others all together reached the road made for wind power plants. Afterwards, we always continued on the road and walked in the weather, which was getting softer with the sun, watching Çukurköy and the beautiful scenery in the surrounding area.

Since the appointment time of our vehicle that will take us to the city was too long, we reached the village on the winding car road, knowing to extend the walking distance. Thus, we achieved a total of approximately 13.5 km and 1000 meters climbing activity in 7 hours.

I didn’t use knee braces today; I have increased confidence in my knee recovery. While waiting for our vehicle, we evaluated the day in the open area of ​​the cafe next to the stone mosque in the village.

You can watch the album I prepared from the photos I took at this event and the photos shared by my friends in the media from the link below.

Note: To watch the photos below, you can click on any of them and watch them in the direction of the arrow in the pop-up window or by using the arrow signs on your keyboard.