Geçenlerde Muharrem Kaya ünlü bir şairin bir şiir kitabını hediye etmişti bana. Antonio Machado. Şiirle edebiyatla çok alakam olmadığı için tanımıyordum bu şairi ama şiirlerini beğendim. Özellikle bir şiiri, köyümü hatırlattı: Kiseköyü, şimdi varolmayan halindeki köyümü! JOSE MARİA PALACIO’YA Söyle, kardeşim Palacio: Donatıyor mu yine bahar ırmak boyu, yol boyu karakavakları? Bilirsin yukarı Duero bozkırında … Okumaya devam et
KİSEKÖY’E GİDERKEN yolüstü ziyaret ettiğimiz bir ünlü lokanta, bir tarihi müze, bir güzel dağ, bir benzersiz şehir, bir doğa müzesi ve bir doğa harikasının fotoğraflarını ve kısa tanımlarını, seyahat sırasına göre yazdım. Otomobilimle Foça’dan itibaren Ankara üzerinden Kastamonu ve Kiseköy şeklinde planladığım gezime Kadim Dostum Ayhan Yörük ve Ankara’dan Bacanağım MeteAbi(Mete Arıkan) katıldı. Yazının tamamında göreceğiniz fotoğraf albümlerinde Ayhan Yörük fotoğraflarından seçtiklerim de yeralmaktadır.
Yok olmuş ifadesi tam anlamıyla doğru! Yangından sonraki Baba Ocağı’nın bulunduğu yerde, otuyla çimeniyle öylesine doğal bir arazi var ki, sanki daha önce burada 2-3 katlı ahşap köy evleri hiç var olmamış gibi! Ne bir bozuk temel çukuru, ne de yanık isli bir tahta parçası..
Bu yazı bir önceki yazının devamı niteliğindedir: METİN YAVAŞ’LA KASTAMONU’DAYDIK – 15/16 Eylül 2012 http://www.sinasiyuksel.com/blog/?p=3765
… Programım 15 Eylül Cumartesi gününü Kastamonu’ya ayırmak ve ertesi gün Taşköprü’ye geçip, oradan da köye çıkmaktı…
… denizden yüksekliği 775 metre olan Kastamonu, Gökırmak’ın bir kolu olan Karaçomak Deresi vadisinde kuruludur…
… Şehrin tarihi dokusu ve mimari yapısının en görkemli buluşması olan bu güzel ortamı her zaman çok sevmişimdir…
… Münire Sultan Sofrası .. Nasrullah Cami .. Cumhuriyet Meydanı .. Kastamonu Saat Kulesi .. Kastamonu Kalesi .. Sinanbey Konağı .. Taşköprü .. Kiseköy .. Baba Ocağı(!) ..
Aynen başlıkta yazdığım gibi oldu; 16 Eylül 2009 Çarşamba günü kardeşim Sinan’la aniden Kastamonu’ya gittik. Kastamonu benim ve Sinan’ın doğduğumuz şehir. Kastamonu’nun Taşköprü ilçesi de ebeveynlerimizin “memleketi”. Zaten akrabalarımızın bir kısmı da halen Taşköprü ve köylerinde yaşıyorlar. Ben İzmir’de ve Sinan da Çanakkale’de yaşadığımız için çok sıklıkla gidemiyoruz Kastamonu’ya. Sinan Çanakkale’den ve ben de İzmir’den gelerek buluştuğumuz Ankara’daki işlerimiz planladığımızdan yarım gün önce bitince dönüş yolunu uzatarak Kastamonu’ya gitmeye karar verdik.
Taşköprü Kise Köy’den Paşa Köyü’ne yürümek, 1991′de İzmir’de başladığımız doğa sporlarından sonra, bir süredir hayalini kurduğum bir etkinlikti. Ege’nin dağlarında yürüyerek yaşadığımız güzelliği, Batı Karadeniz yaylalarında da yaşamak istiyordum. Nihayet 1993 ve 1994 yılları yaz aylarında, Lütfi Amcam’ın rehberliğinde, hem de 2 kez bunu gerçekleştirdik. Paşa Köyü’nde Babamın Dayısı Hasan Yavaş’ın ailesi yaşıyor. Hasan … Okumaya devam et
PORTAKAAL..GIZIIM.. Daha Dedem ona seslenmeden, avluya inen ahşap merdivenin tahta basamaklarından çıkan ayak seslerinden, inenin kim olduğunu anlayınca, o hafifçe kişnerdi. O zaman “Şaban Buba” da böyle seslenirdi: Portakal. Gızıım. Portakal başka ses çıkarmaz, sabırla sahibinin gelmesini beklerdi. Bu iletişim o kadar kısa sürerdi ki, dikkat etmeyen bir şey anlamazdı. Ben de çok sonraları farketmiştim … Okumaya devam et
ALAŞLAR “Köyde hemen her evin bir köpeği vardı. Bizim de, her nedense ismi genellikle hep Alaş olan bir köpeğimiz olurdu!”. Bu satırları daha önce paylaştığım “Bir Zamanlar Kise Köy’de” isimli yazımdan aldım. Şimdi bu Alaş’lardan biriyle ilgili küçük bir anımı okuyacaksınız. Doğup büyüdüğüm şehirlerdeki çevremizde köpek besleme gibi bir hobi olmadığından, köydeki Alaş’ları çok severdim. … Okumaya devam et