UNIDO uzmanı Fransız Mösyö Söbel’in isminin okunuşu böyleydi. 1970’li yıllarda Petkim proje müdürlüğümüzdeki bazı araştırmalar için talebimiz üzerine ülkemize gelen uzmanlardan biriydi. Mösyö Söbel ile çok önemli olmayan birkaç anımı hatırlıyorum. Bunlar içinde beni dolaylı olarak oldukça uzun süre etkileyen Atatürk ile ilgili bir tanesini yazmak istiyorum. Mösyö Söbel bir gün bana “Atatürk’ü neden çok … Continue reading
…
Yüzme sezonu başlayınca yaşam boyu spor puanları için Petkim Çayağzı Tesislerindeki plajın iki ucu ve dubalar arasındaki rotalarda yüzdüm. Buradaki mesafeleri bazen haritalardan, bazen de bizzat misina ile ölçerek belirlemiştim. Yüzme puanları nispeten düşük olduğundan, haftalık puana ulaşabilmek için, zaten suları çok soğuk olan plajda kötü havalarda bile kendimi yüzmeye zorladığımı hatırlıyorum.
(Not: Fotoğraf Petkim Çayağzı Plaj Tesislerinde çekilmiştir – Eylül 1986 )
…
KIZIMIZIN İSMİ ZEYNEP OLACAKTI! Ayşen hamile kaldığından itibaren bebeğin kız olmasını istiyordum. Ayşen’in belirgin bir tercihini hatırlamıyorum ama, ben ismini bile hazırlamıştım: Zeynep. Ayşen de beğenmişti bu ismi ve heyecanla beklemeyi sürdürdük. Zira o yıllarda bebeğin cinsiyeti doğmadan tesbit edilemiyordu. Doğuma girecek olan yakın arkadaşımız Çocuk Doktoru Uğur Karagöl, bir de oğlan ismi kararlaştırmamızın iyi … Continue reading
Üniversiteden mezun olduğum yıllarda(1972) iş bulmak çok zor değildi. Sadece askerlik hizmetini bitirmiş olmamız isteniyordu. Diğer taraftan da mezun olur olmaz askere gidemiyorduk, zira ancak birkaç yıl sonra sıra geliyordu. Bir şekilde torpille kendini askere aldıranlar olduğunu duyuyorduk, ama genelde askerlik sırası bekleniyordu. Bu süre içinde iyi bir iş bulma şansı olmuyordu, nitekim ben de … Continue reading
KARAR VERİNCE İŞİN YARISI TAMAM! Petkim’de 1970’li yıllarda, her 5 yılda bir, “Kıdeme Teşvik” adında bir ikramiye veriliyordu. Maaşlarımızdan pek birikim kalmıyordu ama, bu toplu paralarla birşeyler yapabiliyorduk. Nitekim biz de, yatırım amaçlı 2 tane arsa almıştık; biri Bodrum Güvercinlik’te, diğeri Kaş’ta. İlerde bunları ya karlı olarak satacaktık, ta da belki üzerine yazlık yaptıracaktık. … Continue reading
KİMİN BABASI ÇOCUKLARINA GÜVENİYOR? Bilindiği gibi oğlan çocukları tekerlekli araçlarla çok ilgili olurlar. Köyde kasabada traktör kamyon, şehirlerde ille de otomobil. Cem doğduğunda Babam’ın Anadol’u vardı, onun adı “Dedenin Gırıngırını”idi; bir sene sonra bizim Reno geldi (Hakikaten geldi, 1978 yılına kadar neredeyse 2 yıl bekledik!), ona da “Babanın Gırıngırını” derdi. Can doğduktan yaklaşık 2 sene … Continue reading
Petkim Aliağa Lojmanlarında yaşadığımız 1981-2003 yılları arasındaki 22 sene boyunca Petkim Çayağzı Plaj tesislerinden çok yararlandık. Hem pırıl pırıl derin ve serin sularında yaz ayları boyunca yüzdük, hem de piknik alanı ve lokantalarında ailecek dostlarımızla beraber keyifli günler yaşadık. Özellikle yüzme yaz sonuna kadar her gün yaptığımız temel spor aktivitesi oldu. Öncesinde koşu ve dağcılıkla “Siyabospor” için gerekli puanları toplarken, yaz aylarında puanları Çayağzı koyunun iki ucundaki iskeleler arasında yüzerek biriktiriyordum.
Sene 1995; Ayşen’le İDADİK’e üye olduğumuz ilk yıl. İDADİK’den önce çeşitli dağcılık guruplarıyla 1991 yılından itibaren düzenli olarak doğa yürüyüşlerine katıldığımız için daha ziyade B ve C guruplarıyla yürüyoruz. O zamanlar kulübün en popüler rehberi olan Muharrem Kaya bir yürüyüşte bana “İDADİK Tüzüğünü okudun mu?” diye sordu. Bocaladım bu soru karşısında, “Kulüp yönetiminden talep ettiğim halde bir kopya veremediler” dedim. O yıllarda bilgisayar henüz çok yaygınlaşmadığından sanal ortamdan bilgi edinme olanakları çok kısıtlıydı. “Ben kendi kopyamı vereyim, oku” dedi ve dağ çantasından çıkarıp bir basılı metin verdi.
31 sene görev yaptığım Petkim’de “Sağlıklı Yaşam” sporlarını kitle halinde başlatarak Petkim Stadyumu’nun tüm Petkimlilere açılmasını sağladığımı hemen her fırsatta bizzat dillendirmekten hep çok zevk almışımdır! “Siyabospor” adı altında 1991 kışında benim yönetimimde başlayan Sağlıklı Yaşam etkinlikleri Petkimlilerin yoğun katılımı ile hızla benimsenerek Petkim Lojmanlarının kalıcı bir spor geleneği haline gelmiştir. Emekli olduktan sonra da herhangi bir şekilde Petkim yakınlarından geçtiğimde Stadyumda yürüyenleri koşanları gördüğümde ne iyi etmişim de bu işi başlatmışım diye kendimle iftihar ediyorum! Bu oluşumun nasıl başladığının kısa bir hikayesi var, işte onu anlatacağım.
Çocuklarımızı büyüttüğümüz yıllarda kendi yaşımızdaki arkadaşlarımızla yaptığımız sohbetlerin bazılarında laf dönüp dolaşıp çocuklarımızın büyüyüp evlenmek istediklerinde nasıl davranacağımız konusuna gelirdi. Daha doğrusu arkadaşlar bizim ve özelde de benim çocuk büyütmekteki onlara göre farklı, belki de çok farklı, yaklaşımlarım karşısında, adeta bir açık yakalamışcasına, şöyle bir yorum yaparlardı: