Petkim Trek grubumuzla birlikte, Dededağı patikalarında, hiç dinmeyecekmiş gibi yağan yağmur altında zirveye doğru tırmanmaya çalışırken, 26 senendir dağ-doğa etkinlikleri yapan birisi olarak ilk defa, evinde sıcak ve kuru bir ortamda oturan insanların yerinde olmak istedim! Artık yaş(67) ilerlediğinden mi, 26.Senede 642.Etkinlik olduğundan mı diye düşünmekten alamadım kendimi. Bir doygunluk mu oluyor, bir yorgunluk mu anlıyamadım. Bu duygularla savrulurken bunalımın nedenini buldum. Bunca yıl sonra hava tahminlerinin yanılabileceğine yeterince hazırlıklı olmadığımdan dolayı kendime kızdığımdan böyle hissettiğimi farkettim.

Dededağı bu sıralarda İzmir çevresindeki diğer dağlar gibi rengarenk. Ağaçların yaprakları sarıdan kırmızıya turuncudan kahve rengine muhteşem. Ressam büyüklüğünü heryerde gösteriyor!

Bu güzellikler içindeki tabloda yeralmak üzere Yenikurudere’nin biraz dışında aracımızdan inip Saat 9:00’da yürüyüşe başladığımızda yağmur çok hafif çiseliyordu. Bu sürpriz değildi, sabah bir yağmur geçisi olacaktı. Sonrasında ise havanın açık olacağını umuyorduk. Ama biz dağa doğru yükseldikçe yağmur azalacağına arttı. Bir de patikaları bozan yollar, bozulmayan patikalarda yıkılmış ağaçlar hızımızı da kesti. Daha yukarılarda ise rüzgar da şiddetlenmeye başlayınce iyice ıslandık. Başlangıçta yağmurluk panço giymeyen bazı arkadaşlarımız daha fazla ıslandılar. Ben de mevsimlik botum ve çantamı yağmurdan koruyamadım.

Bir yandan yağmurla zeminle uğraşırken, her fırsatta da fotoğraf çekmeye çalışıyorum. Zira doğanın renkleri çok güzel, arada ışık arttığında güzel manzaralar yakaladım.

Dededağı zirve konisini yandan geçerken yukarıdaki şiddetli fırtına hiç de davetkar gözükmüyordu. Biz de en fazla 1200 metrelere kadar yükseldikten sonra boynu aşıp Bağyurdu tarafına döndüğümüzde Saat 14:00 civarında yağmur hihayet durdu. Bulutların arasından güneş de kendini gösterince nispeten az rüzgarlı bir yerde mola verdik.

Mola yerinde ıslak giysilerimizden bir nebze kurtulup karnımızı doyurunca keyfimiz yerine geldi. Arkadaşlarımız üşenmediler, ıslak otları dalları tutuşturup ateş yaktılar. Ateş başından ayrılmak zor oldu ama dönüş yolu uzun olduğundan 15:15’de tekrar yola koyulduk.

Yağmurdan sonra ormanın güzelliklerini daha rahat yaşıyarak yürüdük. Zemin iyice yumuşamış olduğundan çoğunlukla dağ yollarından devam edebildik. Bağyurdu ağaçların arasından gözüktüğünde bile epeyce yolumuz olduğunu biliyorduk. İdadik Rehberi Arkadaşımız Fikri Hepseven’in anıtı başında kısa bir anma molası verdikten sonra devam ederek Bağyurdu’na ulaştığımızda saat 18:oo olmuştu.

Bu, başlangıcı çok bezdirici ıslak sonrası daha keyifli, etkinlikte çektiğim fotoğraflardan hazırladığım albümü aşağıdaki linten izleyebilirsiniz.