20 yıllık doğa sporları yaşantım boyunca İzmir çevresinde en çok doğa yürüyüşü yaptığım Dumanlı Dağa tam 46 defa gitmişim. Dumanlıdağ etkinlikleri içinde zirve tırmanışı yaptıklarımın sayısı sadece 12. Ancak şu var ki en son zirveyi 23 Şubat 2003 tarihinde gerçekleştirdiğime göre 7 seneden fazla bir süredir Dumanlı zirveden bu yöreleri izlememişim! Bu hasrete dün son verdim ve kıdemli rehber dostumuz Zafer Gürhan önderliğinde bir Dumanlı zirve etkinliği yaptık.

Dumanlı zirve etkinliği fikri Çetin Tokatlı arkadaşımızdan geldi ve hemen Zafer’i arayıp derdimizi anlattık. Sonuçta toplam 7 kişi(Zafer, Çetin, Oral, Temel, Derya, Deniz ve ben) ile bir de 4 ayaklı dostumuz Liz dün sabah saat 8:20’de Hatundere meydanından yürüyüşe başladık. Yer yer bulutlu, tatlı serin harika bir yürüyüş sabahı neşeyle köy içinden dağa doğru yol aldık. İlerledikçe yükseldik ve Hatundere köyü uzaklarda kalmaya başladı. Dağa orta sırttan yaklaşırken sol tarafımızda KaraHasan zirvesi ve Kale denilen yükseltiyi gözlüyorduk. Sağ tarafta Dumanlı Kaveasının tepeleri ve Manastır mevkini takip ettik. Çeşmelerde kısa molalar vererek yükselirken Çetin arkadaşımız rahatsızlandı ve daha fazla devam edemeyeceğini ifade ederek bir sonraki çeşmede kalma isteğini belirtti. İşe bakın ki belki yüz küsür çeşmesi olan  bu dağda muhtemelen bir hortum arızası olan susuz bir çeşmeye gelmiştik! Çetin’i burada yalnız bırakmayan arkadaşlarla vedalaşarak Zafer ve Temel ile etkinliği devam ettirdik. Yukarılara doğru hepimiz bellerimizdeki ağırlıklardan olacak(!) iyice zorlandık. Hatta Liz de çok yoruldu ve küçük bir gölge  bulduğunda hemen oturmaya davranıyordu!

Yukarılarda kayalıklar iyice çoğaldı ve rüzgar da kuvvetlendi ama molasız tırmanışımızı sürdürdük. Nihayet yürüyüşe başladıktan 3 saat 50 dakika sonra zirvedeki gözetleme kulesi kuytusunda mola verdik. Rüzgarın tatlı serinliğinde 360 derece çevremizi gözledik, fotoğraf  çektik. Sonra saat 13 civarı olduğundan acıkmış midelerimizin sesine kulak verip çantalarımızda getirdiklerimizi neşe ile yedik.

Arkadaşlarımız bizleri beklediği için molayı fazla uzatmadan inişe geçtik. Ancak iniş de en az çıkış kadar zorlu oldu. Zira yukarılarda zemin son derece gevşek ve kaygan. Eğim bazı yerlerde neredeyse 45 derece gibi. Dikkatli bir iniş gerçekleştirdik ve arkadaşlarımızla buluşup sohbet ede ede köye vardık. Sohbeti köy kahvesinde de sürdürdükten sonra bir sonraki etkinlikte buluşma temennileri ile vedalaşarak ayrıldık.

Bu etkinlikte çektiğim fotoğraflardan sizler için seçtiklerimi aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

Not: Aşağıdaki fotoğrafları, herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.