1972 yılında Ankara’da Petkim Genel Müdürlüğü Yatırımlar kısmında proje mühendisi olarak başladığım meslek hayatıma, 1981 Ekim ayında Aliağa Kompleksi Proje Müdürlüğü’nde devam ettim. Petkim tarihinde kendi rızası ile Petkim Genel Müdürlüğü’nden Aliağa’ya tayinini isteyen tek kişi olduğumu sanıyorum. Bu isteğimin ilk nedeni Ankara’nın o zamanlar çok kirli olan havasından kaçmak olduğu kadar, asıl önemli olanı Aliağa Kompleksindeki kurulum ve devreye alma çalışmalarında aktif olarak görev yaparak mesleki gelişmemi ilerletme isteğim olmuştur. Bunlara ilaveten İzmir’in deniz kenarında oluşu ve çocuklarımızın gelişmelerini daha iyi sağlayabileceğimizi düşündüğümüz lojman ortamında yaşamamız, Aliağa’yı tercih etmemizin diğer nedenlerindendir.
Lojman alanındaki sosyal tesisler ve spor alanları hem çocuklarımız hem de bizler için çok yararlı olmuştur. O zamanlar lojmandaki arkadaşlarla futbol, voleybol ve tenis oynardık. Ben bunlara ilave olarak düzenli olarak koşular yapmaktaydım. Ya sabah erken saatlerde ya da akşamları mesai sonrasında lojmanlar arasındaki yollarda koşu yapıyordum. Çoğunlukla Siteleri birbirine bağlayan yollarda turluyordum. Zaman zaman benim gibi koşanlar oluyordu ama benim kadar haftada en az 3 defa düzenli olarak koşu yapanların sayısının çok olduğunu sanmıyordum.
Genellikle çevremdekileri sürekli olarak bu konuda yüreklendiriyor ve bir çok defa onları koşuya başlatmak için birlikte programlar yapıyordum. Sonunda ulaşamadığım diğer Petkimlilere yararlı olmak için bu konudaki bilgilerimi “Siyabospor” başlığı ile Petkim Dergisi’nde yayınladım. Bu yazı blog sayfamda yer almaktadır.
Tekrar konuya döneyim; soğuk ve rüzgarlı bir kış akşamı Petkim Lojmanları arasındaki asfalt yollarda koşu yaparken nispeten karanlık sokaklarda bir köşe başında aniden bir köpekle karşılaştım. Hem ben hem de köpek bu ani karşılaşma etkisiyle irkildik. Ben bir yana, köpek bir yana kaçıştık! O sırada ışıklı evlerden gelen neşeli sesleri ve burnuma gelen yemek kokularını duyarken ‘Bu ıssız sokaklarda ne yapıyorum ben?’ diye hayıflanmaktan alamadım kendimi. Daha sonra koşuya devam ederken birden gözüm Petkim Stadyumu’na takıldı. Stadın çevresi telle kapatılmış ve demir kapısına da bir asma kilit vurulmuş. İçeride yemyeşil çimenli bir futbol sahası ve çevresinde kulvarları beyaz çizgilerle ayrılmış kırmızı topraklı bir koşu pisti yapılmış. Bu güzelim ortam sadece Petkim Futbol Takımı için hazırlanmış. Futbolcuların zaman zaman burada antrenman yaptıklarını görmüştüm. Ayrıca amatör kümedeki maçlar da burada yapılıyor ve doğal olarak maç günleri stad herkese açılıyordu. Tabi ki trübünlerde oturup seyretmek için. Oysa insanların yalnızca seyirci olarak değil, bizzat katılımcı olarak spor yapmaları çok daha değerli bir olgudur diye düşünerek, ‘Ne yapar da bu stadı tüm Petkimlilere açtirabilirim’ diye kafa yormaya başladım. Koşuyu bitirip eve döndüğümde aklıma bir fikir gelmişti bile. Petkim’de bir duyuru yayınlayarak tüm Petkim’lileri toplu koşulara yönlendirecek ve bunu başardıktan sonra da kitleden alacağım güçle, Petkim Stadına talip olacaktım!
Ertesi sabah mesai başlar başlamaz Petkim’in saha işlerinden sorumlu müdürü Celal Karabaş’ı ziyaret ettim ve niyetimi anlattım. Celal Bey, o sahaya çok emek verdiğini belirterek, “Oraya ben babamı bile sokmam” ifadesiyle başladığı konuşmasına, ‘yılanı bile deliğinden çıkarır’ tarzındaki yaklaşımımla ikna yeteneğimi konuşturdum ve sonunda kendisini “Ben size orada müzik bile çalarım” noktasına getirmeyi başardım. Celal Bey, önerdiğim gün ve saatlerde kullanmak üzere, duşlarınki dahil stadın tüm anahtarlarını bana teslim etti!
İlk raunddaki bu muhteşem başlangıçtan sonra, diğer aşamalara geçtim. Önce bir duyuru örneği hazırlayıp, olayı başlatmak üzere ilgili makama ilettim. Hazırladığım duyuru aynen aşağıdaki gibiydi(Belge-1):
“Özü: Sağlıklı Yaşam Koşuları Hk.
“Sağlam Kafa Sağlam Bedende Bulunur” atasözünden yola çıkarak, yaşam boyu sağlıklı ve zinde kalmak amacıyla düzenli olarak bedensel hereketler yapmak üzere “SAĞLIKLI YAŞAM KOŞULARI” düzenlenecektir. Petkim Stadındaki koşu pistinden yararlanılarak, haftada üç gün (Pazartesi-Çarşamba-Cuma), saat 18:00’da toplu ısınma hareketlerinden sonra 22 dakikalık süre ile baylarda 9 tur (3600 metre) ve bayanlarda 8 tur (3200 metre) koşu yapılacaktır.
35 yaşın üzerindekilerin doktor kontrolundan sonra başlamaları önerilen “Sağlıklı Yaşam Koşuları”na ücretsiz olarak katılmak için ilgilenenlerin 4 Mart 1991 tarihine kadar isimlerini Şinasi Yüksel’e (Tel:3151) yazdırmaları..”
Hazırladığım bu duyuru örneği ana fikir değiştirilmeden resmi olarak Petkim içinde duyuruldu(Belge-2). Duyurunun yayınlanmasından sonra beklediğimin çok üstünde bir ilgi oldu ve toplam 138 kişi ismini yazdırdı! Bayanların katılımı 32’de kaldığı için bir hayal kırıklığı yaşadımsa da, esas şaşırtıcı olan tam 122 kişi koşuya yeni başlayacak olan arkadaşlarımdı!
Bu durumda, halen düzenli koşu yapan 16 arkadaşımı normal program olarak ‘9 tur(3600 metre)-22 dakika’ olan koşuya yönledirirken, yeni başlayanları I:30 Yaş altı, II:30-39, III:40-49, IV:50 Yaş üstü gruplarına (Belge-3,4,5,6,7,8) ayırarak ve her gruba ayrı bir program (Belge-9) izlettirerek koşuları sürdürmeye karar verdim. Katılımcıları 20 kişilik guruplar halinde öğlenleri 12:oo-12:30 arasında Petkim Kütüphanesi’nde toplayıp bilgilendiriyor ve kendi yaş gruplarındaki koşu programını takdim ediyordum.
Nihayet beklenen gün geldi ve 4 Mart 1991 saat 18:00’de Petkim Stadı’nda toplandık. Petkim Stadı bir şenlik yeri gibiydi. Çeşitli yaş gruplarından Petkimli sporsever arkadaşlarım rengarenk eşorfmanlarıyla gelmişlerdi. Önce hepsine topluca kültür fizik hareketleri ile ısınma yaptırdım ve sonra koşu pistinde başlangıç yerlerini belirlediğim koşu yaş gruplarına yönelmelerini sağladım. Herkes kendi programına göre 8 turu kaç dakikada koşacağını biliyordu. Koşu programlarını bitirenler arzu ettikleri kadar sahada kalıp ortamın keyfini yaşadıktan sonra evlerine dönüyorlardı.
‘Sağlıklı Yaşam Koşuları’ bu şekilde haftada 3 gün olarak devam etti. Katılımı izlemek için sporcuların listelerini her akşam panoya asıyordum. Her gelen adının karşısındaki yaşanan günün karesine katılımını işaretliyordu(Katılım-1,2,3,..25).
Koşular Haziran ayından itibaren saat 20:00-21:00 arasında yapılmayan başlandı. Katılımda belirgin bir düşme meydana gelmişti ama uygulama başarılı oldu ve katılımcılar kendi özel programlarını oluşturmaya başladılar. ‘Tam 6 ay sonra biz çocuklarımın öğrenim sezonu için Bornova’ya taşınınca grubun başından ayrıldıysam da, artık herkes ne yapacağını çok iyi bildiğinden kendi programlarına devam ettiler.
Ve sonuçta, şimdi Petkim Stadı’nda yürüyüş ve koşu alışkanlığı artık her gün devam etmektedir.
Herkese sağlık için yaşam boyu sağlıklı spor(Siyabospor) yapmalarını öneriyorum.
İyi etkinlikler..
