Çok soğuk bir günde Manisa’yı tepeden gören Seyir Yeri noktasından başlayıp Spil dağından geçerek, İzmir Yakaköy’e kadar yürüdük. Toplamda 25 km’ye varan ve 10 saate yakın süren yürüyüşün 7,5 saatini hep karda yürüdük. Patikalar kar altında kaldığı için doğaçlama yürüdük ve kimi zaman kara battık, kimi zaman balkanlardan geçmek zorunda kaldık. Bu durum hızımızın yavaşlamasına sebep olduğundan, karanlığa kalmamak için Karlık Tepesi’ne çıkmadan devam ettik yolumuza. Bir şeyler yemek için durduğumuz sırada Saat 13:00’ü geçtiği halde, henüz yürüyüşün yaklaşık beşte birini(4.13km) yapmıştık diyebilirim!

Öğle molasını 45 dakika kar üstünde kullandık ve karda oturmamayı tercih ettiğim için 723. Sandviçimi(!) ayakta yedim. Bilge Rehberimiz Zafer Gürhan gene yaptı yapacağını, ev yapımı muhteşem kırmızı şarabından bana üç bardak düştü!

Gökyüzü pırıl pırıl güneşli, çevremizdeki manzara harika; hani şu İzmirlilerin bayıldığı karlı kartpostal manzaraları. Gel gör ki hava çok soğuk. Sıcaklık hep eksi derecelerdeydi; bir iyi tarafı vardı bunun, üstümüz başımız paçalarımız kar erimediği için hiç ıslanmadı!

Bugün PetkimTrek olarak 12 kişiyiz: Zafer, Atalay, Çetin, Ergün, Ferda, Gökhan, Mehmet Ali, Murat, Orhan, Süha, Şinasi, Ömer. Beş arkadaşımız Afrika’nın en yüksek noktası olan Klimanjaro’ya çıkmak için Afrika’dalar. Henüz onlardan bir haber almadık ama güzel bir etkinlik yapacaklarını umuyoruz.

Karda tırmanış, arkasından yer yer dizboyu karda inmek oldukça yordu dizlerimi. Özellikle iniş rotalarında bir problem yaşamamak için çok dikkatli adım attım ve çoğunlukla geriden grubu takip ettim. İyice karanlığa kalmamak için mola vermeden yürüdük. Sadece zaman zaman su içme duruşları yaparak nefeslendik.

Girdiğimiz rota Çörçör tepesine gelmeden bizi Spil Atalanı’na giden asfalt yola çıkardı. Buradaki araç trafiği inanılmazdı: Gidenler dönenler, yol kenarına park eden araçlar; yürümekte zorlandık adeta. Kimileri mangal yapıyor, kimileri kartopu oynuyordu;  bütün İzmir burada sanki, ve de Manisa tabii ki!

Neyse ki bir süre sonra Çörçör’e giden toprak yola saptık. Toprak dediysem, karla kaplı tabii ki; ama şükür ki araç ve insan curcunası yok, gene doğayla başbaşa kalmak çok iyi geldi.

Önce eski Çörçör Gözetleme Kulesi yanından geçtik, sonra yeni Çörçör Gözetleme Kulesi yakınından. Ondan sonrasında iyice aşağılarda karın erimesiyle çamur içinde kalan toprak yollardan süren uzun bir başka etkinlik başladı sanki. Yürüyoruz yürüyoruz, bir türlü 700 metrelerin altına inemiyoruz. Ne zaman arkamıza baksak, Çörçör kulesi ensemizde!

Hava kararmaya yakın hala çamurlu yollardan yürüyoruz. RES’ler  için hazırlanmış geniş yollar, patikaları ve çevreyi de oldukça değiştirmiş. Bir ara biraz kararsızlıklar yaşadık. Hava kararmaya yakın dijital cihazlarımızla rota görüşmeleri yaptık. Ama sonunda hep rehberimizin söylediği yoldan yürüdük. Yolu uzattığımızı veya kısalttığımızı bilmiyordum ama sonunda muhtemelen köyün yakınında park etmiş olan aracımızın ışıklarını gördük.

Aracımıza yerleştikten sonra, köyde oyalanmadan İzmir’e doğru yol aldık. Sabah 9:25’den 19:21’e kadar süren zorlu ve uzun bir etkinliği kazasız belasız bitirmenin keyfi ile sızlayan bacaklarımızı sırtımıza vurup evlerimize yöneldik!

Bu etkinlikte çektiğim fotoğraflardan ve arkadaşlarımın medyada paylaşılan fotoğraflarından seçtiklerimle hazırladığım albümü aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.  

Not: Aşağıdaki fotoğrafları herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.

THE CLIMBING OF SPİL MOUNTAIN FROM MANİSA SEYİR YERİ and WALKING TO İZMİR YAKAKÖY – Feb.10, 2020

On a very cold day, we started from Seyir Yeri overlooking Manisa, crossed Spil Mountain and walked till to İzmir Yakaköy. We walked in the snow for 7.5 hours during the activity, which lasted 25 km and 10 hours. Since the paths were under the snow, we walked improvised and sometimes we sank in snow, sometimes we had to go through the bushes. Since this situation caused our speed to slow down, we continued on our way without climbing to Karlik Hill in order to avoid darkness. I can say that when we take a break for something to eat at 13:00, we have made only one-fifth of the walk (4.13 km)!

We had a 45-minute lunch break in the snow and I ate my 723rd sandwich standing. Our wise guide Zafer Gürhan did it again and I drank three glasses of his magnificent homemade red wine!

Sunny shining sky, wonderful surrounding landscape; Snowy postcard scenes that Izmirians love. However, the weather was very cold. The temperature was always minus; There was only one good thing, our clothes never got wet as the snow didn’t melt!

Today we were 12 people as Petkimtrek: Zafer, Atalay, Çetin, Ergün, Ferda, Gökhan, Mehmet Ali, Murat, Orhan, Süha, Şinasi, Ömer. 5 of our friends were in Africa to climb Klimanjaro, the highest point of Africa. We haven’t heard from them yet, but we are sure they will organize a nice event.

Climbing in the snow, then getting down on sometimes in the knee-high snow quite tired my knees. I walked very carefully to avoid a problem especially on the descending and mainly followed the group behind them. We walked without a break to avoid walking at night. From time to time making stops to drink water, we were getting breath.

The route we entered took us to the asphalt road to Spil Atalan before reaching Çörçör Hill. The traffic here was incredible: going cars, coming cars, cars parked by the roadside; walking became almost difficult. Some were barbecuing, some were playing snowballs; It was as if all of Izmir was here, and of course Manisa!

Fortunately after a while we turned to the dirt road to ÇörÇör. I said a dirt road, but it was actually covered in snow: But thank God there were no cars and no human uproar, it was very nice to be with nature again.

First we passed by the old Çörçör Observation Tower and then near the new Çörçör Observation Tower. Then, after the snow melted at very low altitudes, as if a new long event began, driving on muddy roads. We were walking and walking but for somehow we did not manage to get below 700 meters. Looking back, the Çörçör Tower is always on our napes!

The weather was almost dark, we were still walking on the muddy roads. The wide roads prepared for RES’s really had changed the paths and the environment. Meanwhile we had some indecision. We made route discussions with our digital devices close to the dark. Finally we walked always the route our guide said. I didn’t know we made the road extend or shorter, but eventually we saw the lights of our vehicle, which was probably parked near the village.

After settling in our vehicle, we continued to İzmir without wasting time in the village. With the happiness of completing our activity, which lasted from 9:25 to 19:21 in the morning, without any problems, we went to our homes by putting our sore legs on our shoulders.

You can watch the album I prepared from the photos I took at this event and the photos shared by my friends in the media from the link below.

Note: To watch the photos below, you can click on any of them and watch them in the direction of the arrow in the pop-up window or by using the arrow signs on your keyboard.