GİRİŞ

İDADİK 9 Haziran 2012 Bolkar Dağı Medetsiz Zirve Etkinliği planlandığı şekilde başarı ile tamamlanmıştır. Eşim Ayşen ile, zirveye ulaşamıyacağımızı bilerek hiçolmazsa Koyunaşağı Tepesi’ne kadar yükselmeyi hedefliyerek katıldığımız etkinliğin yazısına geçmeden, uzun yıllar önce Medetsiz’e yaptığımız tırmanışı kısaca yazmak istiyorum: Bolkar Dağlarına ilk gidişimizi, küçük oğlumuz Can ile birlikte, bundan 17 sene önce Rahmetli İzmir Dağcılık Ajanı Koray Büyükburç’un önderliğindeki bir guruba katılarak gerçekleştirmiştik. Hatta o etkinlik bizim ilk “yüksek dağ” tırmanışımızdı. Hem de temel dağcılık eğitimimiz  ve de uygun malzemelerimiz olmadan yaptığımız! Tek uygun olan yeterli kondisyonumuzun olmasıydı; ve tabi ki 17 yaş daha gençtik! Neyse ki kazasız belasız Medetsiz zirvesine ulaşmıştık ve Ayşen o kadar yorulmuştu ki dolu yağışı altında zirve defterine “ilk ve son” diye yazmıştı! O zaman İzmir’den toplu ulaşım taşıtlarıyla geldiğimiz Meydan’dan Karagöle kamp yükü ile ulaşmış ve ilk gün Çinili Göl’e gitmiştik. Medetsiz zirvesine 2.gün sabah 5:30 gibi yola çıkarak 11 saatte gidip gelmiştik. Ve son gün de Karagöl’den Darboğaz’a kadar kamp yükü taşımıştık!

Bolkar-Medetsiz Zirve Etkinliği (1-3 Temmuz 1995)

ETKİNLİK

Şimdi 9 Haziran 2012 tarihli İDADİK Bolkar-Medetsiz etkinliğine geçiyorum:

Dağcılık programında “Yüksek Dağ” etkinliği olarak yeralan Bolkar Dağı Medetsiz(3524 mt) Zirve Tırmanışı Etkinliği, yaz temel eğitimi almış dağcılara açık olunca, Ayşen’in de ısrarlarıyla(!), biz de katılalım dedik. İdadik Ekibi Medetsiz zirvesini planlarken, bizim Ayşen’le hedefimiz 3426 metre yükseklikteki Koyunaşağı Tepesi idi. O noktaya ulaşınca, Medetsiz Tepesi’nin sivri konisini uzaktan fotoğraflamakla yetinmek istiyorum. Ancak, malesef bunu dahi başaramadık ve 2900 metrelerden dönüşe geçtik. Bolkar dağlarının taşlı kayalı sırtlarında zirveye tırmanan İDADİK gurubumuzu yakalamaya çalışırken Ayşen’in kayalardaki zorlanışına bakıp, 65 yaşında bu eziyet yapılır mı diye düşünmekten alamadım kendimi!

İdadik Bolkar-Medetsiz etkinliğimizin rehberi Adnan Öztaş, eşi Müjgan ile birlikteler. Diğer katılanların isimlerini yazıyorum: Gülende, Ahmet, Nilüfer, Öztan, Sibel, Haydar, Hıdır ve Manisa’dan Şeref(Arıcı). Toplam 12 kişiyiz.

5 Haziran 2012 Cuma gecesi Saat:19 gibi İzmir’den özel aracımızla yola koyulduktan sonra, sabah saatlerinde Niğde Ulukışla’ya bağlı Darboğaz kasabasına geldik. Bir  kahvehanede kahvaltı  yaptıktan sonra, gerekli alışverişleri de halledip, tekrar kendi aracımızla Bolkar Dağlarının bu yüzünden çıkış noktasındaki Meydan denilen mevkiye hareket ettik. Burada kamp yapan Ankara’lı DereTepe gurubu ile selamlaştıktan sonra, dağa en yakın noktaya kadar ilerledik. Yaklaşık 2200 metredeki kamp noktamızda oyalanmadan çadırlarımızı kurduk. Daha sonra, tırmanış hazırlıklarımızı bitirip saat 9 gibi yola koyulduk.

Biz Ayşen’le erken hazırlandığımızdan guruptan biraz önce (8:45) tırmanışa başladık ve ekip yetişdikten sonra onlara katıldık. Yukarıda yazdığım gibi, bizim Ayşen’le hedefimiz yalnızca Koyunaşağı Tepesi olduğundan, grubu arkadan takip ediyorduk. Onların yolu uzun olduğundan olabildiğince daha hızlı olarak yükseliyorlardı.
Sağımızdaki Koyunaşağı kar kulvarında, bizden önce yola çıkan Ankara’lı grubun tek sıra halinde yürüyüşlerini izleyebiliyorduk. Bize göre daha yüksekte olmalarına karşın, yukarılara doğru diklik iyice artınca hızlanamadıkları için, bizimkiler sırtlardan yükselip onlardan önce Koyunaşağı düzüne ulaştılar sanıyorum.

Yer yer karlı bölgelerden geçiyorduk, ama çoğunlukla çarşaktan tırmandık. Adnan daha önce bizim yaptığımızdan biraz farklı olarak, Koyunaşağı vadisinin karla kaplı tabanından değil de, tırmanışa göre sol tarafta yükselen sırtlardan çıkardı bizi. Böylece soldaki karlı yamaçlarıyla muhteşem manzaralı vadiyi de izleme olanağı buluyorduk.

Ayşen’le en geriden tırmanıyoruz ve yükseldikçe ve yoruldukça Ayşen söylenmeye başladı. İyice yukarılarda vadinin sırtlarında her iki taraftaki uçurumlu yamaçları gördükçe, bu defa korku ile karışık isyanlara geçti! Daha da yukarılara çıkacak gücü ve isteği kalmadığı bir noktada, gerçekten çok kararlı bir şekilde, daha fazla tırmanmayacağını çok net ifade edince biz durduk. Saat da 11:30 olmuştu, kayaların tepesinde öğle molası verdik.

Hava karardıktan sonra biraz tedirgin olmaya başladık. Zira zirve yolundakilerle  iletişim kuramıyorduk ve nasıl olduklarını bilemiyorduk. Normal olarak 12-14 saat sürebilecek bir etkinlik olduğundan saat 21’den itibaren gelmeleri gerekiyordu. Nitekim 21:15 gibi kampa ulaştılar. Kazasız belasız salimen gelmeleri hepimizi keyiflendirdi. Zirveciler neşeli konuşmalarla birşeyler atıştırdıktan sonra dinlenmeye geçtiler. Bir süre sonra kampta sesler kesildi, derin bir uyku sürecine geçtik.

Sabah çok erken kalkılmadı ve rehberimiz saat 10 gibi hareket edeceğimizi söyledi. Neşeyle kahvaltılarımızı yaptık ve çadırlamızı toplayıp çantaları aracımıza yerleştirdik. Hareket etmeden önce kamp bölgesinde birlikte bir fotoğraf çekilip yola koyulduk. Uzun süren yolculuk süresince kimi zaman dağ muhabbetleri yapıldı, kimi zaman uyukladık, ama neticede etkinliği güzel bir şekilde bitirmiş olmanın keyfiyle İzmir’e ulaştık.

FOTOĞRAFLAR

Bu güzel etkinlikte çektiğim fotoğraflardan seçtiklerimle hazırladığım albümü aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

Not: Aşağıdaki fotoğrafları, herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.