Geçen hafta ‘İzmir Tarihi Liman Kenti Paneli’ni izleyince, bu hafta da ‘2020’de UNESCO tarafından “İzmir Tarihî Liman Kenti” adıyla oluşturulan miras alanının bir parçası olarak Dünya Mirası Geçici Listesi’ne dahil edilen Kadifekale’yi ziyaret etmek farz oldu!
Kadifekale’yi yakın zamanda gördüğü için tekrarını düşünmeyen Ayşen evde kalınca, tek başıma yola çıktım. Konak Vapur iskelesinde Wikiloc kaydını açtım ve Bahribaba parkına geldim. Buradan kalkan 33 no’lu Kadifekale otobüsü, Kadifekale mahallesi bitiminde Kadifekale Ören bölgesinde son durak yapıyor. Ben birkaç durak önce inip bölgeyi boydan boya gezmek istedim. Buradan bile İzmir çok güzel gözüküyor:
Araç yolunun Kadifekale’ye giriş yaptığı noktadaki, bir kenarı yırtık bilgi ilanından Kadifekale’nin bilinen yaygın tarihini okudum:
Kadifekale’ye henüz yeni girmiş ve ziyarete kapalı Sarnıç’ın fotoğrafını çekiyordum ki yağmur başladı.
Kaleyi ziyarete gelen tedbirsiz ‘cıblah’ birkaç turist telaş etmeden bölgeden ayrılmaya çalışırken, başlarında öğretmenleriyle gelmiş öğrenciler çığlık çığlığa telaş içinde otobüslerine koşuştular.
Korunaklı bir yerde yağmurun dinmesini bekledim.
Yaz yağmuru geçince batısında büyük bir Türk Bayrağı dalgalanan kale duvarına çıktım.
Buradan görülen İzmir’in panoramik manzarası, nispeten kapalı havaya rağmen, çok güzeldi.
IMG_1064
Bi de İzmir’le selfi(!) yaptım.
Kale duvarından inip bölgeyi doğuya doğru geçerken Kale Mescidi diye tabelası olan ziyarete kapalı bölgenin fotoğrafını çektim.
Devamında modern bir çocuk parkı ve ziyaret bölgesinin en sonundaki otobüs durağına gelince, Kadifekale’den son bir İzmir fotoğrafı çektim.
Kadifekale ziyaretimde çektiğim fotoğraflarla hazırladığım fotoğraf albümünü aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.
Not: Aşağıdaki fotoğrafları herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.
“Rivayete göre Doğu Seferi sırasında Smirni’ye gelen İskender, Pagos Tepesi’nde avlanırken uyuyakalır ve bir rüya görür.[2] Rüyasında kendisine şehri bu tepenin eteklerine taşıması gerektiği söylenir.[2] Taşınma süreci İskender’in ölümünden sonra, sırasıyla I. Antigonos Monophtalmos ve Lisimahos’un yönetiminde MÖ 4. yüzyılın sonu ile MÖ 3. yüzyılın başında gerçekleşmiştir.[3] Kaledeki ilk surların da bu dönemde inşa edildiği bilinmektedir.[3]
13. yüzyılda III. İoannis döneminde kale surları onarılırken kale içinde sarnıç, kilise ve manastır inşa edildi.[3] 15. yüzyılda I. Mehmed tarafından yıktırılan surlar, II. Mehmed zamanında tekrar onarıldı.[3] Türklerin eline geçtikten sonra kaledeki kilise camiye dönüştürüldü.[3] 18. yüzyıl itibarıyla kale harap bir duruma gelmiş ve işlevini yitirmiştir.[3] 2010’ların başında İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin yürüttüğü kentsel yenileme projesi ile kalenin güney surları önünde yer alan binalar yıkıldı.[4] 2015’te kale surları yenilendi ve ışıklandırıldı.[5][6] Bir yıl sonra sarnıç ve mescit restore edildi.[7][8] Temmuz 2019’dan itibaren kale içerisinde her hafta üretici pazarı kurulmaya başladı.[9] Kadifekale, 2020’de UNESCO tarafından “İzmir Tarihî Liman Kenti” adıyla oluşturulan miras alanının bir parçası olarak Dünya Mirası Geçici Listesi’ne dahil edildi.[10]”