KONUK YAZAR: Zafer Çakı – Arkeoloji Türkiye 

Evet, antik ve rönesans heykellerinde çıplaklık çok fazla var. Sebebinin ne olduğunu gerçekten merak edenlere biraz açıklamaya çalışalım: İnsan bedeni tek başına çıplak haliyle o kadar estetiktir ki, salt olarak bu güzellik betimlenmek istenmiştir.
Antik Yunan, düşünce özgürlüğünün olduğu, hümanist yapıda felsefelerin geliştiği bir uygarlıktı. Bu sebeple insana çok değer veriyor ve insanı çok sevip beğeniyorlardı; kadın da, erkek de saf beden olarak çok estetiktir.
Erkeğin kaslı vücudu, kadının ise kıvrımlı ve pürüzsüz bedeni, hareketlerle de birleşince oldukça estetik bir görsele dönüşmektedir.
Ayrıca bu şekilde betimlenmiş olan heykellere baktığınız zaman bunların tanrı ve tanrıçalar olduğunu fark edeceksiniz.
Antik Yunan’da tanrılar insan şeklindedir. Onları betimlerken, erkek tanrıların gücünü vurgulamak için kaslarını ve hareketlerini abartılı şekilde betimlemişlerdir. Kadınları da bir o kadar masum ve güzel tanrıçalar olarak betimlemişlerdir.
Bu heykelleri şehirlerine koyarak o tanrıya yaranmaya ve koruyuculuğunu kendilerinden eksik etmemesini umarlardı. Bu heykellerin böyle abartılı kaslı güçlü hareketli ve aynı zamanda estetik oluşu, tanrılardan yardım dilemek ve şehirlerini koruması isteğinden kaynaklıdır.
Heykel ne kadar güzel ve büyük olursa, o tanrının hoşuna gideceğini ve kendilerine her şekilde cömert davranacağını düşünürlerdi.
Bu arada heykel birilerini tahrik ediyorsa, bu aslında o sanatçının ne kadar başarılı olduğunu da gösterirdi.
Zafer Çakı – Arkeoloji Türkiye