“Hakkımda” Köşesinden Alıntı: Çocukları Nasıl Büyüttük? (2004)
Çocukları Nasıl Büyüttük?
2006 yılı Temmuz ayında emeklilik kararı alarak 31 yıl hizmet verdiğim Petkim’den ayrıldım. Ayşen de benden 2 ay önce emeklilik hayatına başlamıştı. Menemen Villakent’teki evimizin inşaatı henüz bitmediği için Ankara’ya yerleşmiştik ama, yaz aylarında İzmir’de, Foça Çanak Sitesi’ndeki küçük dairemizde yaz aylarını geçiriyorduk.
Bu dönemlerde arada Petkim’e uğrayıp arkadaşlarımı ziyaret ediyordum. Böyle bir ziyaret sırasıda, bir zamanlar çalıştığım müdürlükteki 2 bayan arkadaşıma uğramıştım. Onlar da çocuk eğitimi üzerine konuşuyorlarmış. Daha doğrusu birisi bir gün önce yaramazlığına dayanamadığı için çocuğuna bir tokat atmak zorunda kaldığı için üzüntüsünü anlatıyormuş. Ben de odaya tam bu sırada girmişim. Birkaç hal hatır sorma cümlelerinden sonra hemen sordular:
Dağcılık yapan arkadaşlar bilirler, yüksek dağlarda kamp yapılan etkinliklerde geceleri gökyüzünde yıldızlar çok güzel görünür. Bunun bir nedeni havanın temizliğidir, diğeri de çevrede şehir aydınlığı yoktur. O kamp gecelerinde gökyüzünde yıldızlar artmış gibi gelir ilk anda. Şehirde geceleri görmeye alıştığımız yıldızları da çıplak gözle bulmakta zorluk çekeriz bu yıldız bolluğu içinde. Böyle müstesna gecelerde gündüz yapılan dağcılık etkinliğinin yorgunluğunu atarken, kamp sakinlerinin sohbeti eninde sonunda yıldızlara gelir. Zira onlar o kadar çokturlar ki…
Bu satırları yazdığım sırada 29 Mart Yerel Seçimleri kesin olarak sonuçlanmamıştı; zira henüz 30 Mart sabahının ilk saatleri.
Geçen ayın 7’sinde (7 Şubat 2009), Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Kimya Bölümü 1972 mezunlarından bir gurup arkadaşımız, çoğu eşleriyle birlikte, Fakülte bahçesindeki Üniversite Lokalinde bir araya geldiler.