Dumanlıdağ Kasım ayında adeta bahar yeşilliğine bürünmüş. Yer yer çiğdemler, sarı çiçekler..
Zirvede birikmiş bulutlar dağa dumanlı isminin verilme nedeni gösteriyor gibi. Ya da rüzgar santrallarının doğanın tepesine dikilmiş halini gözlerden gizliyor sanki!
Not: Yazı sonundaki albüme Tayfun Turan(8 adet) ve Ümit Tan(10 adet) fotoğraflarından ekleme yaptım – 18 Kasım 2013
İDADİK’in artık gelenek haline gelen Sezon Açılış Kampı, gene artık gelenek haline gelen Nif Dağı eteklerindeki “Nif Kulübe” diye nitelediğimiz yerde yapıldı. Kampçılar buraya cumartesi gelirler ve pazar günü günübirlik gelenlerle birlikte açılışı gerçekleştirirler. Bu defa da aynen böyle oldu ve Nif Dağı güzellikleri içinde güzel bir kamp yaşadık.
Suuçan Şelalesi yolunda kalsedon aramak üzere, Sevgili Dostumuz Ayhan Yörük rehberliğinde, Mete Arıkan’la birlikte Turgutlar’dan yola çıktık. Çok uzun süredir araziye çıkmamış olan Mete Abi de, bizler de bu Ağustos sıcağında biraz zorlandıysak da, programın şelale kısmında uzun bir mola vererek, hem bol bol dinlendik hem de tamamen Ayhan’ın fikri ve emeği ile gerçekleşen mütevazi rakı soframızla bu müstesna doğa harikası içinde güzel bir gün geçirdik.
Önceki yıllarda ayni yolları yürümüş olmama karşın Faruk Demirbaş’ın daveti üzerine Petkim’li dostların organize ettikleri etkinliğe seve seve katıldım. Likya’nın ışıklı yollarında yeniden yürümek, Anadolu tarihinin izlerinde bu güzel yerleri bir daha yaşamak doyumsuz bir keyif. Bir de bu zevki, değerli dostlarla paylaşınca “pasta üstüne krema” oldu!
Not: Fotoğraf albümlerine Yusuf Çilengir ve Faruk Demirbaş’ın gönderdiği fotoğraflardan seçtiklerimi ekledim(20 Mayıs 2013).
İdadik bu haftasonu A ve B yürüyüşlerini Çukurköy’den Suuçan Şelalesi’ne düzenleyince, biz de neredyse 6 aydır yeterince egzersiz yapamamış olan Liz’i de yürütmek için, A Gurubu’nu takip ederek etkinliğe katılmaya karar verdik. Ancak tam Çukurköy yoluna yaklaştığımızda, sabah telaştan bel çantamı yanıma almayı unuttuğumu farkettim. Sadece cüzdan değil ehliyet, ruhsat da beraberimizde olmayınca geri döndük ve bu bize bir saatten fazla zaman kaybettirdi. Neticede gurubun peşine takılamadan, kendi başımıza şelaleyi bulmaya karar verdik. Böyle olunca da, hiç planlamadığımız bir şekilde, daha önce hiç yürümediğimiz farklı bir yoldan şelaleye ulaştık.
Not: Yandaki fotoğraf Dostumuz Ümit Tan’ın ayni gün çektiği fotoğraflardan alınmıştır(22.04.2013).
Not2: Sevgili Tayfun Turan’ın gönderdiği Liz’le birlikte olduğum 3 fotoğrafı albüme ve 1 fotoğrafı da yazıya eklendi(22.04.2013).
Dün, Dostumuz Ayhan Yörük Rehberliğinde Mahmut Dağı’nda güzel bir bahar tırmanışı yaptık. Ayşen geçen hafta boyunca hastaydı, buna karşın etkinlikte beklediğimden daha güçlüydü. Dağın Yukarıkızılca Köyü çıkışına göre sağ tarafındaki kaya kütlesinin yanından zirve konisine doğru yaklaşık olarak 3 saatte 800 metre yükselerek 1055 metreye kadar tırmandık. Daha sonra kütlenin duvar gibi inen yüzüne açılmış bir geçitten inerek zirve dibindeki mola yerinin altındaki pınarın bulunduğu açıklığa kadar yürüdük. Burada oldukça uzun bir öğle molası verdikten sonra, klasik rotadan Yukarıkızılca’ya indik.
Yaklaşık 6 aydır Villakent’teki evimizin bahçesinde bizim ABD’den dönmemizi bekleyen köpeğimiz Liz de beraberimizde olmak üzere, Yamanlar dağındaki Gökkaya’ya yürüdük. Çoğu İzmir’li doğaseverin Tantalos dediği Gökkaya tepelerine kadar yükselen kuş cıvıltıları içinde ve eteklerinde yeşil bir halı serilmiş gibi duran çimenler üzerinde uzanırken bu güzellikleri yaşamanın muhteşen ayrıcalığını hissettik. İlaveten, Rehberliğimizi yapan dostumuz Ayhan Yörük’ün ateşte pişirdiği ızgara ile nefis bir öğle yemeği yedik; daha ne olsun!
Not: Fotoğraf albümüne 4 panografik fotoğraf eklendi(3 Nisan2013).
Bugün LosAngeles’den ziyaretimize gelen küçük oğlumuz Can ve eşi Kamer’i Salt Lake City Hava Limanı’ndan uğurladıktan sonra kalan zamanı değerlendirmek üzere bir doğa yürüyüşü yapmak için daha önce de gittiğimiz Red Butte Garden civarındaki patikalarda yürümeye karar verdik. Cem, Ayşen’le beni otomobille patika başlangıç yerine bıraktığında saat 13:10 olmuştu bile. Programımız, dönüşte geceye kalmayacak kadar dağda tırmanmak ve tekrar patika başlangıç noktasına gelince bu defa 10 km’lik yolu yürüyerek eve dönmek. Böylece kısa bir hiking etkinliğine bir şehir yürüyüşü ekleyerek hiç olmazsa bir B ayarında yürüyüş yapmış olacağız.
Bugün, Kasım ayının sonlarına doğru olmasına karşın bahar tadında güzel bir hava var Salt Lake City’de. Birkaç gün önce Los Angeles’den bizi ziyarete gelen küçük oğlumuz Can ve eşi Kamer ile birlikte bu güzel havayı değerlendirmek üzere bir dağ yürüyüşü yapmaya karar verince, başlangıç yeri evimize kuş uçuşu 5 km mesafede olan Olympus Dağı’na kuzey yüzünden tırmanan Neffs Canyon parkuruna gitmeyi önerdim. Daha patika başlangıcında 1730 metre yükseklikte olduğumuzdan, geçen hafta yağan karlardan erimeyenler vardı çevrede. Bu durumda patikada yükseldikçe buzlanmanın artacağını ve bebeği de beraberimizde getirdiğimizden kayma riskini taşıyacağımızı anlamıştım.
Salt Lake City’de her sabah uyandığımızda, arkasından güneşin doğuşunu izlediğimiz Olympus Dağı’nın, yalçın kayalıklı dorukları ve ormanlık yeşil yamaçlarıyla hemen evlerin yolların arkasından yükselen, muhteşem görüntüsü buraya geldiğimden beri sürekli ilgimi çekiyordu. Dün nihayet, evdekilerin soğukalgınlıkları dolayısıyla katılamamaları üzerine, tek başıma bu arzumu gerçekleştirebildim. Gün sonunda iyi bir B yürüyüşü yaptığımı düşünüyorum ama, yaklaşık 1250 metre çıkış yapılarak ulaşılan 2696 metre zirve yüksekliği ile bu rotayı bir yüksek dağ etkinliği olarak da görebiliriz.