Küçük oğlumuz Can ve eşi kızımız Kamer’in erkek evlatları LosAngeles saatine göre 8 Kasım 2013 tarihinde dünyaya geldi. Hem Anne Kamer ve hem de torunumuzun çok sağlıklı olduklarını Can bildirdi. Bu mutlu haberle yaşamımızda yeni bir güzel sayfanın başladığını düşünüyorum. Çocuklarımızın büyüyüp çocuklara karışmasını izlemek ne kadar muhteşem bir deneyim! Herkesin bu mutlulukları yaşamısını diliyorum.
İDADİK’in artık gelenek haline gelen Sezon Açılış Kampı, gene artık gelenek haline gelen Nif Dağı eteklerindeki “Nif Kulübe” diye nitelediğimiz yerde yapıldı. Kampçılar buraya cumartesi gelirler ve pazar günü günübirlik gelenlerle birlikte açılışı gerçekleştirirler. Bu defa da aynen böyle oldu ve Nif Dağı güzellikleri içinde güzel bir kamp yaşadık.
Bir Cumhuriyet Bayramı kutlamaları daha yaptık çoşkuyla. Ne güzel! Meydanları sokakları doldurduk. Ama ne oldu, sarsabildik mi Cumhuriyet düşmanlarını? Sanmıyorum. E yapmayalım mı, kutlamayalım mı! Tabi ki hayır; ama bununla kalırsak kendimizi kandırmaktan başka bir şey olmaz.
Peki ne yapmak lazım? Yapılması gereken aklı kullanmaktır. Ne diyor akıl: Cumhuriyet düşmanları gücü nereden alıyorsa onu yapmak gerek. Ne yapıyorlar: Sandıkta birleşiyorlar. En küçük bir ton farkında değil, renk farkında dahi ayrışmıyorlar. Bakın döneklere hiç bir şey diyorlar mı? Sen eskiden şunu diyodun bunu diyodun diyorlar mı? Hayır; çünkü aklı kullanıyorlar, sandıkta birleşiyorlar.
Suuçan Şelalesi yolunda kalsedon aramak üzere, Sevgili Dostumuz Ayhan Yörük rehberliğinde, Mete Arıkan’la birlikte Turgutlar’dan yola çıktık. Çok uzun süredir araziye çıkmamış olan Mete Abi de, bizler de bu Ağustos sıcağında biraz zorlandıysak da, programın şelale kısmında uzun bir mola vererek, hem bol bol dinlendik hem de tamamen Ayhan’ın fikri ve emeği ile gerçekleşen mütevazi rakı soframızla bu müstesna doğa harikası içinde güzel bir gün geçirdik.
Sevgili Prensesimiz Maya Lisa Yüksel Türkiye’de, Foça’daydı bu yaz Temmuz’da. Birlikte olduğumuz 2.5 hafta su gibi aktı geçti! Şimdi geride kalan fotoğraflarla avunuyoruz. Bir de tabi ki “Sıkayp” aracılığıyla görüşüyoruz. Ama beraber olmanın tadı yok tabii! Neyse ki önümüzdeki aylarda O’nu görmeye gideceğiz Salt Lake City’e.. Zaten yaz gelince gene Foça’da olacaklar..
Sevgili Dostum Ayhan Yörük ve oğlu Bahadır ile birlikte, Kastamonu’ya giderken bir günü de Bolu’ya ayırdık. Binalar, taşıtlarla taşan yollar ve yeterli yeşil alanlardan yoksun yerleşim bölgeleriyle Anadolumuzun diğer şehirleriyle benzerlik gösteren Bolu’ya gelirken çevresindeki ormanlık dağlarıyla tam bir tezatlık içinde olduğunu gördüm. Bu nedenle şehirde kısa bir tur attıktan sonra soluğu Bolu yaylalarında aldık. Yeşilin her tonuyla Bolu Aladağlar bölgesi, ülkemizdeki doğa güzelliklerinin ender örneklerinden birisi.
Bolu üzerinden Kastamonu’ya giderken, Sevgili Dostum Ayhan Yörük’ün önerisi ile, Atatürk’ün Yalova’daki “Yürüyen Köşk” olarak bilinen tatil evini ziyaret ettik. 2006 yılından beri ziyaretçilere açık olan ünlü köşk onarımda olduğu için içini gezemedik. Ancak doğaseverlerin, çevrecilerin, yeşili sevenlerin idolu olan köşk, Atatürk’ün belki de en az bilinen bu güzelliğini de gözler önüne sermekte; tabi algılama ve görme yeteneği olanlarımızın!
Önceki yıllarda ayni yolları yürümüş olmama karşın Faruk Demirbaş’ın daveti üzerine Petkim’li dostların organize ettikleri etkinliğe seve seve katıldım. Likya’nın ışıklı yollarında yeniden yürümek, Anadolu tarihinin izlerinde bu güzel yerleri bir daha yaşamak doyumsuz bir keyif. Bir de bu zevki, değerli dostlarla paylaşınca “pasta üstüne krema” oldu!
Not: Fotoğraf albümlerine Yusuf Çilengir ve Faruk Demirbaş’ın gönderdiği fotoğraflardan seçtiklerimi ekledim(20 Mayıs 2013).
İdadik bu haftasonu A ve B yürüyüşlerini Çukurköy’den Suuçan Şelalesi’ne düzenleyince, biz de neredyse 6 aydır yeterince egzersiz yapamamış olan Liz’i de yürütmek için, A Gurubu’nu takip ederek etkinliğe katılmaya karar verdik. Ancak tam Çukurköy yoluna yaklaştığımızda, sabah telaştan bel çantamı yanıma almayı unuttuğumu farkettim. Sadece cüzdan değil ehliyet, ruhsat da beraberimizde olmayınca geri döndük ve bu bize bir saatten fazla zaman kaybettirdi. Neticede gurubun peşine takılamadan, kendi başımıza şelaleyi bulmaya karar verdik. Böyle olunca da, hiç planlamadığımız bir şekilde, daha önce hiç yürümediğimiz farklı bir yoldan şelaleye ulaştık.
Not: Yandaki fotoğraf Dostumuz Ümit Tan’ın ayni gün çektiği fotoğraflardan alınmıştır(22.04.2013).
Not2: Sevgili Tayfun Turan’ın gönderdiği Liz’le birlikte olduğum 3 fotoğrafı albüme ve 1 fotoğrafı da yazıya eklendi(22.04.2013).
Dün, Dostumuz Ayhan Yörük Rehberliğinde Mahmut Dağı’nda güzel bir bahar tırmanışı yaptık. Ayşen geçen hafta boyunca hastaydı, buna karşın etkinlikte beklediğimden daha güçlüydü. Dağın Yukarıkızılca Köyü çıkışına göre sağ tarafındaki kaya kütlesinin yanından zirve konisine doğru yaklaşık olarak 3 saatte 800 metre yükselerek 1055 metreye kadar tırmandık. Daha sonra kütlenin duvar gibi inen yüzüne açılmış bir geçitten inerek zirve dibindeki mola yerinin altındaki pınarın bulunduğu açıklığa kadar yürüdük. Burada oldukça uzun bir öğle molası verdikten sonra, klasik rotadan Yukarıkızılca’ya indik.